تحلیل دقیق و جامع از اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، عوامل موثر بر این میزان، و ارتباط آن با نتایج کاهش وزن و سلامت. اطلاعات تخصصی از مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی.
مقدمه
با کمال مسرت اعلام می‌داریم، مقاله‌ای که هم‌اکنون در اختیار شما قرار گرفته، ماحصل تلاش و پژوهش تیم تولید محتوای مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی است. در این نوشتار، برآنیم تا به یکی از پرسش‌های بنیادین و پرتکرار در حوزه جراحی‌های کاهش وزن، یعنی ” در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود ؟” پاسخی درخور، علمی و همه‌جانبه ارائه دهیم.
عمل جراحی اسلیو معده، که با نام گاسترکتومی اسلیو عمودی نیز شناخته میشود، به عنوان یکی از روش‌های متداول و مؤثر در درمان چاقی مرضی، توجه بسیاری از افراد جویای سلامتی و متخصصان را به خود جلب کرده است. درک صحیح از میزان تغییرات ایجاد شده در حجم معده و چگونگی تأثیر این تغییرات بر فرآیند کاهش وزن و بهبود بیماری‌های همراه، برای بیمارانی که این مسیر درمانی را انتخاب می‌کنند، از اهمیت به‌سزایی برخوردار است.
ما در این مقاله، نه تنها به ارائه یک عدد و درصد اکتفا نخواهیم کرد، بلکه به بررسی عوامل مؤثر بر این میزان، تکنیک‌های جراحی، اهداف این کاهش حجم و پیامدهای آن در کوتاه‌مدت و بلندمدت خواهیم پرداخت. امید است این اطلاعات، چراغ راهی برای تصمیم‌گیری آگاهانه و پیمودن مسیر بهبودی با اطمینان بیشتر باشد.
در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود: پاسخ دقیق و جامع
یکی از اولین و مهم‌ترین سوالاتی که ذهن کاندیداهای عمل جراحی اسلیو معده را به خود مشغول می‌کند، این است که دقیقاً در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود؟ پاسخ به این پرسش، اگرچه ممکن است در نگاه اول یک عدد ساده به نظر برسد، اما در برگیرنده جزئیات تکنیکی و ملاحظات بالینی مهمی است. به طور کلی، در عمل جراحی اسلیو معده، بخش قابل توجهی از معده، معمولاً حدود ۷۰ تا ۸۵ درصد از حجم کل آن، برداشته میشود. این میزان برداشت، با هدف محدود کردن چشمگیر توانایی معده در نگهداری غذا و همچنین کاهش تولید هورمون‌های مؤثر در ایجاد احساس گرسنگی صورت می‌پذیرد.
قسمتی از معده که برداشته میشود، عمدتاً شامل بخش وسیع و بادکنکی شکل معده موسوم به “فوندوس” و بخش بزرگی از “تنه” (Body) معده است. فوندوس معده، محل اصلی تولید هورمون گرلین، معروف به هورمون گرسنگی، میباشد. با برداشتن این بخش، سطح هورمون گرلین در خون به شدت کاهش یافته و در نتیجه، احساس گرسنگی بیمار به میزان قابل توجهی کم میشود. این یکی از مکانیسم‌های اصلی کاهش وزن پس از عمل اسلیو، فراتر از صرفاً محدودیت فیزیکی حجم معده، به شمار می‌رود.
بخش باقی‌مانده از معده، یک ساختار لوله‌ای یا آستینی شکل (Sleeve-like) خواهد بود که از محل اتصال مری به معده شروع شده و تا دریچه پیلور (دریچه خروجی معده به سمت روده باریک) امتداد می‌یابد. این “معده جدید” که شکلی شبیه به یک موز یا آستین باریک دارد، ظرفیت بسیار کمتری نسبت به معده اولیه خواهد داشت. به عنوان مثال، اگر حجم معده یک فرد پیش از عمل حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی‌لیتر باشد، پس از عمل اسلیو، حجم معده باقی‌مانده ممکن است به حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی‌لیتر کاهش یابد.
ذکر این نکته ضروری است که درصد دقیق معده برداشته شده می‌تواند تحت تأثیر چند عامل، از جمله اندازه اولیه معده بیمار، تکنیک مورد استفاده توسط جراح، و قطر لوله کالیبراسیون (بوژی) که برای شکل‌دهی به معده جدید استفاده میشود، کمی متغیر باشد. جراحان با تجربه، با در نظر گرفتن تمامی این عوامل و با هدف دستیابی به بهترین نتیجه درمانی و کمترین عوارض ممکن، میزان برداشت را تعیین می‌کنند.
بنابراین، اگرچه یک محدوده عمومی برای در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود وجود دارد، اما این میزان می‌تواند در موارد فردی تفاوت‌های جزئی داشته باشد. ما در مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی، همواره بر ارائه توضیحات کامل و شفاف به بیماران در مورد تمامی جزئیات عمل، از جمله میزان تقریبی برداشت معده، پیش از انجام جراحی تأکید داریم.
تشریح آناتومیک بخش‌های برداشته شده معده در اسلیو
برای درک عمیق‌تر از اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود و این اقدام چه پیامدهایی دارد، ضروری است نگاهی به آناتومی معده و بخش‌هایی که طی این جراحی حذف می‌شوند، داشته باشیم. معده انسان یک عضو عضلانی و کیسه‌ای شکل در دستگاه گوارش است که نقش اصلی آن ذخیره موقت غذا، مخلوط کردن آن با شیره‌های گوارشی و شروع فرآیند هضم، به ویژه هضم پروتئین‌ها، میباشد.
معده به طور کلی به چند بخش اصلی تقسیم میشود:
- کاردیا (Cardia): ناحیه کوچکی که مری به معده متصل میشود.
- فوندوس (Fundus): بخش گنبدی شکل در بالای کاردیا که معمولاً با گاز پر شده است. این بخش قابلیت اتساع زیادی دارد و مهم‌تر از همه، محل اصلی تولید هورمون گرلین است. در عمل اسلیو، بخش عمده فوندوس برداشته میشود.
- تنه یا جسم معده (Body/Corpus): بزرگترین بخش معده که بین فوندوس و آنتروم قرار دارد. این بخش نیز وظیفه ذخیره و مخلوط کردن غذا را بر عهده دارد و سلول‌های آن اسید و پپسین ترشح می‌کنند. بخش قابل توجهی از تنه معده نیز در طی عمل اسلیو حذف می‌گردد.
- آنتروم (Antrum): بخش پایینی معده که به پیلور منتهی میشود. آنتروم وظیفه آسیاب کردن نهایی غذا و پمپ کردن آن به داخل دوازدهه را بر عهده دارد. در عمل اسلیو، آنتروم معمولاً حفظ میشود تا عملکرد تخلیه طبیعی معده به روده تا حد امکان حفظ گردد.
- پیلور (Pylorus): یک دریچه عضلانی قوی (اسفنکتر) که خروج محتویات معده به دوازدهه (قسمت اول روده باریک) را کنترل می‌کند. حفظ پیلور و عملکرد آن در عمل اسلیو بسیار مهم است و به جلوگیری از سندرم دامپینگ (که در برخی انواع دیگر جراحی چاقی شایع‌تر است) کمک می‌کند.
حال با این شناخت، می‌توانیم دقیق‌تر بگوییم در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود و کدام قسمت‌ها درگیر هستند. جراح با استفاده از استاپلرهای خطی مخصوص، برشی عمودی در طول انحنای بزرگتر معده (Greater Curvature) ایجاد می‌کند. این برش از نزدیکی پیلور شروع شده و تا نزدیکی زاویه هیس (محل اتصال مری به فوندوس) ادامه می‌یابد. بخش جدا شده که شامل قسمت اعظم فوندوس و تنه معده است، از بدن خارج میشود. آنچه باقی می‌ماند، یک لوله باریک در امتداد انحنای کوچکتر معده (Lesser Curvature) است که حجم بسیار کمتری دارد.
اهمیت برداشت فوندوس و تنه:
- کاهش حجم فیزیکی: برداشتن این بخش‌های وسیع، ظرفیت معده را از حدود ۱.۵ لیتر به حدود ۰.۱ تا ۰.۲ لیتر کاهش می‌دهد. این امر باعث میشود بیمار با مصرف مقدار بسیار کمی غذا احساس سیری کند.
- تأثیرات هورمونی: همانطور که اشاره شد، فوندوس منبع اصلی گرلین است. حذف آن منجر به کاهش چشمگیر سطح این هورمون و در نتیجه کاهش شدید احساس گرسنگی میشود. این یک مزیت بسیار مهم عمل اسلیو است.
- حفظ مسیر طبیعی گوارش: برخلاف برخی دیگر از جراحی‌های چاقی (مانند بای پس معده)، در عمل اسلیو مسیر عبور غذا از دستگاه گوارش تغییر نمی‌کند. غذا همچنان از مری وارد معده باقی‌مانده شده و پس از عبور از پیلور، وارد دوازدهه و سایر قسمت‌های روده میشود. این امر باعث میشود جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی کمتر از روش‌های بای پس تحت تأثیر قرار گیرد، اگرچه مکمل‌یاری همچنان ضروری است.
بنابراین، پاسخ به پرسش در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، فراتر از یک عدد است و به درک تغییرات ساختاری و عملکردی ایجاد شده در معده بازمی‌گردد. این تغییرات هدفمند، اساس موفقیت این روش جراحی در درمان چاقی و بهبود سلامت بیماران هستند.
نقش لوله کالیبراسیون (بوژی) در تعیین حجم باقی‌مانده معده
وقتی صحبت از این میشود که در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، نمی‌توان از نقش حیاتی لوله کالیبراسیون یا “بوژی” (Bougie) چشم‌پوشی کرد. بوژی یک لوله انعطاف‌پذیر و مدرج است که جراح در طول عمل از طریق دهان و مری وارد معده بیمار می‌کند. این لوله به عنوان یک راهنما یا قالب عمل کرده و به جراح کمک می‌کند تا اندازه و شکل معده جدید (آستین معده) را با دقت تعیین نماید.
بوژی چگونه استفاده میشود؟ پس از اینکه جراح دسترسی لازم به معده را از طریق لاپاراسکوپی فراهم کرد، بوژی را در امتداد انحنای کوچکتر معده قرار می‌دهد. انحنای کوچکتر، بخش داخلی و مقعر معده است که به طور طبیعی ساختار محکم‌تری دارد و کمتر مستعد اتساع است. سپس جراح با استفاده از استاپلرهای خطی جراحی، معده را در مجاورت و به موازات بوژی برش داده و می‌دوزد. این کار باعث میشود که بخش باقی‌مانده معده، شکلی لوله‌ای و یکنواخت به قطر تقریبی بوژی پیدا کند. پس از تکمیل خط استاپلر و جدا شدن بخش اضافی معده، بوژی از بدن خارج میشود.
تأثیر اندازه بوژی بر حجم نهایی معده: اندازه بوژی‌ها با واحد “فرنچ” (French یا Fr) مشخص میشود که معادل یک سوم میلی‌متر است (به عنوان مثال، یک بوژی ۳۶ فرنچ قطری معادل ۱۲ میلی‌متر دارد). جراحان معمولاً از بوژی‌هایی با اندازه‌های مختلف، از حدود ۳۲ فرنچ تا ۴۰ فرنچ یا حتی بزرگتر، بسته به پروتکل مرکز جراحی، تجربه جراح و گاهی اوقات ویژگی‌های بیمار استفاده می‌کنند.
- بوژی‌های با قطر کمتر (مثلاً ۳۲-۳۶ فرنچ): منجر به ایجاد یک آستین معده باریک‌تر و در نتیجه حجم باقی‌مانده کمتر می‌شوند. این امر ممکن است در کوتاه‌مدت منجر به کاهش وزن بیشتر شود، اما بالقوه می‌تواند خطر عوارضی مانند تنگی یا پیچ‌خوردگی آستین را افزایش دهد و ممکن است در درازمدت تحمل غذایی بیمار را سخت‌تر کند.
- بوژی‌های با قطر بیشتر (مثلاً ۳۸-۴۲ فرنچ): منجر به ایجاد یک آستین معده کمی گشادتر و حجم باقی‌مانده بیشتر می‌شوند. این امر ممکن است تحمل غذایی بهتری را در درازمدت فراهم کند و خطر برخی عوارض را کاهش دهد، اما ممکن است میزان کاهش وزن اولیه به اندازه بوژی‌های کوچکتر نباشد.
بنابراین، انتخاب اندازه بوژی یک تصمیم مهم جراحی است که بر میزان دقیق در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود و به خصوص بر حجم و عملکرد معده باقی‌مانده تأثیر مستقیم دارد. جراحان بر اساس شواهد علمی، تجربیات خود و با هدف ایجاد تعادل بین حداکثر کاهش وزن مؤثر و حداقل عوارض، اندازه بوژی مناسب را انتخاب می‌کنند. امروزه بسیاری از مراکز تمایل به استفاده از بوژی‌هایی در محدوده ۳۶ تا ۴۰ فرنچ دارند، چرا که به نظر می‌رسد این اندازه، تعادل خوبی بین اثربخشی و ایمنی ایجاد می‌کند.
آیا اندازه بوژی تنها عامل تعیین‌کننده است؟ خیر. در حالی که اندازه بوژی نقش مهمی دارد، عوامل دیگری نیز در حجم نهایی و عملکرد آستین معده مؤثرند:
- تکنیک جراح: نحوه ایجاد خط استاپلر، فاصله دقیق از پیلور برای شروع برش، و اطمینان از عدم باقی ماندن فوندوس اضافی، همگی بر نتیجه نهایی تأثیر می‌گذارند.
- ویژگی‌های بافتی معده بیمار: ضخامت دیواره معده و میزان کشسانی آن می‌تواند بر شکل‌گیری نهایی آستین تأثیر بگذارد.
- التیام پس از عمل: فرآیند التیام و ایجاد بافت اسکار نیز می‌تواند در درازمدت بر حجم و انعطاف‌پذیری آستین معده مؤثر باشد.
در نهایت، هدف از استفاده از بوژی، استانداردسازی و یکنواخت‌سازی فرآیند ایجاد آستین معده است تا نتایج قابل پیش‌بینی‌تری حاصل شود و به بیماران کمک کند تا به طور ایمن و مؤثر به اهداف کاهش وزن خود دست یابند. بحث در مورد اندازه بوژی و تأثیر آن بر اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، بخشی از مشاوره پیش از عمل در مراکز تخصصی مانند مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی است.
عوامل مؤثر بر تصمیم‌گیری در مورد درصد معده برداشته شده در اسلیو
هرچند یک استاندارد کلی برای اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود (معمولاً ۷۰-۸۵٪) وجود دارد، اما تصمیم‌گیری نهایی در مورد میزان دقیق برداشت و به تبع آن، اندازه آستین معده باقی‌مانده، تحت تأثیر مجموعه‌ای از عوامل قرار می‌گیرد. جراح چاقی با در نظر گرفتن این عوامل و با هدف بهینه‌سازی نتایج برای هر بیمار به صورت فردی، برنامه‌ریزی دقیقی انجام می‌دهد. این یک فرآیند پیچیده است که صرفاً به دنبال کردن یک پروتکل ثابت محدود نمی‌شود.
عوامل مرتبط با بیمار:
- شاخص توده بدنی (BMI) و میزان اضافه وزن:
- در بیماران با BMI بسیار بالا (سوپر چاقی یا سوپر سوپر چاقی)، گاهی جراحان ممکن است برای دستیابی به کاهش وزن بیشتر، آستین معده را کمی تنگ‌تر ایجاد کنند (با استفاده از بوژی با سایز کوچکتر). البته این تصمیم باید با در نظر گرفتن افزایش احتمالی خطر عوارض صورت گیرد.
- در برخی موارد، عمل اسلیو به عنوان مرحله اول یک جراحی دو مرحله‌ای (مانند دئودنال سوئیچ) در بیماران بسیار چاق انجام میشود. در این حالت نیز ممکن است ملاحظات خاصی در مورد اندازه آستین وجود داشته باشد.
- بیماری‌های همراه:
- وجود بیماری‌هایی مانند دیابت نوع ۲ شدید یا رفلاکس معده به مری (GERD) می‌تواند بر تصمیم‌گیری تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، اگر بیمار رفلاکس شدید داشته باشد، جراح ممکن است در مورد مناسب بودن عمل اسلیو (که گاهی می‌تواند رفلاکس را تشدید کند) تجدید نظر کند یا تکنیک‌های خاصی را برای به حداقل رساندن این مشکل به کار گیرد. اندازه آستین نیز می‌تواند در این زمینه بی‌تأثیر نباشد.
- آناتومی و اندازه اولیه معده بیمار:
- معده افراد مختلف اندازه‌های متفاوتی دارد. در افرادی که به طور طبیعی معده بسیار بزرگی دارند، حتی با برداشتن ۸۰٪ از حجم آن، ممکن است آستین باقی‌مانده نسبت به فردی با معده کوچکتر، حجم مطلق بیشتری داشته باشد. جراح این تفاوت‌های فردی را در نظر می‌گیرد.
- سن و وضعیت عمومی بیمار:
- در بیماران مسن‌تر یا افرادی که وضعیت عمومی ضعیف‌تری دارند، جراح ممکن است رویکرد محافظه‌کارانه‌تری را اتخاذ کند تا خطر عوارض به حداقل برسد، که این امر می‌تواند بر انتخاب اندازه بوژی و در نتیجه میزان برداشت تأثیر بگذارد.
عوامل مرتبط با جراح و تکنیک جراحی:
- تجربه و ترجیح جراح:
- جراحان مختلف ممکن است بر اساس تجربه و نتایجی که در طول سال‌ها به دست آورده‌اند، ترجیحات خاصی در مورد اندازه بوژی یا تکنیک‌های ایجاد آستین داشته باشند. مهم است که جراح شما تجربه کافی در انجام عمل اسلیو داشته باشد.
- اندازه بوژی مورد استفاده:
- همانطور که قبلاً به تفصیل بحث شد، اندازه بوژی نقش مستقیمی در تعیین قطر آستین معده باقی‌مانده دارد و در نتیجه بر اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود تأثیر می‌گذارد (البته بیشتر بر حجم نهایی تا درصد دقیق برداشت از کل).
- فاصله از پیلور و کاردیا:
- اینکه برش معده از چه فاصله‌ای نسبت به دریچه پیلور (خروجی معده) آغاز شود و تا چه فاصله‌ای از کاردیا (ورودی معده) ادامه یابد، بر حجم و عملکرد آنتروم (بخش انتهایی معده که حفظ میشود) و همچنین بر جلوگیری از آسیب به مری تأثیر می‌گذارد. حفظ کافی آنتروم برای عملکرد پمپی معده مهم است، در حالی که برش خیلی نزدیک به کاردیا می‌تواند خطر رفلاکس یا تنگی را افزایش دهد.
- تکنیک‌های خاص برای پیشگیری از عوارض:
- برخی جراحان ممکن است از تکنیک‌های اضافی مانند بخیه زدن روی خط منگنه‌ها (Oversewing) یا استفاده از مواد تقویت‌کننده خط منگنه (Buttressing material) برای کاهش خطر خونریزی یا نشت استفاده کنند. این تکنیک‌ها مستقیماً بر درصد برداشت تأثیر نمی‌گذارند، اما بخشی از تصمیم‌گیری کلی جراحی هستند.
اهداف درمانی و انتظارات بیمار:
- میزان کاهش وزن مورد انتظار و اهداف بیمار نیز می‌تواند در گفتگو با جراح مطرح شود. با این حال، تصمیم نهایی باید بر اساس اصول علمی و ایمنی بیمار باشد، نه صرفاً بر اساس تمایل به کاهش وزن حداکثری در کوتاه‌ترین زمان.
در نهایت، تصمیم‌گیری در مورد جزئیات عمل اسلیو، از جمله میزان دقیق برداشت معده، یک فرآیند مشترک بین بیمار و تیم جراحی است. ما در مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی، جلسات مشاوره جامعی را پیش از عمل برگزار می‌کنیم تا تمامی این عوامل به دقت بررسی شوند، به سوالات بیمار پاسخ داده شود و یک برنامه درمانی فردی و بهینه برای وی تدوین گردد. درک اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود و چرا این میزان انتخاب میشود، به بیمار کمک می‌کند تا با اطمینان و آگاهی بیشتری وارد فرآیند درمان شود.
چرا این میزان کاهش حجم معده برای لاغری ضروری است؟
پرسش مهمی که پس از اطلاع از اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود (۷۰-۸۵٪) به ذهن متبادر میشود، این است که چرا چنین کاهش حجم قابل توجهی برای دستیابی به کاهش وزن پایدار و مؤثر در افراد مبتلا به چاقی مرضی ضروری است؟ پاسخ به این سوال در چند مکانیسم اصلی نهفته است که عمل اسلیو از طریق آن‌ها عمل می‌کند:
- محدودیت شدید دریافت کالری (Restrictive Mechanism):
- با کاهش چشمگیر حجم معده به یک لوله باریک با ظرفیت حدود ۱۰۰-۲۰۰ میلی‌لیتر، میزان غذایی که فرد می‌تواند در یک وعده مصرف کند به شدت محدود میشود. این بدان معناست که بیمار با خوردن مقدار بسیار کمی غذا، به سرعت احساس پری و سیری می‌کند. این سیری زودهنگام منجر به کاهش قابل توجه کالری دریافتی روزانه میشود که مکانیزم اصلی کاهش وزن در ماه‌های اولیه پس از جراحی است.
- اگر کاهش حجم معده کمتر از این میزان باشد، اثر محدودکنندگی آن کافی نخواهد بود و بیماران ممکن است نتوانند به کاهش وزن مطلوب دست یابند یا به سرعت به عادات غذایی قبلی خود بازگردند. تجربه نشان داده است که برای غلبه بر چاقی مرضی، که اغلب با الگوهای غذایی پر حجم و پر کالری همراه است، این محدودیت شدید اولیه ضروری است.
- تغییرات هورمونی مؤثر بر اشتها و سیری (Hormonal Mechanism):
- همانطور که پیشتر اشاره شد، بخش عمده‌ای از فوندوس معده، که محل اصلی تولید هورمون گرلین (هورمون گرسنگی) است، در عمل اسلیو برداشته میشود. این امر منجر به کاهش چشمگیر سطح گرلین در خون میشود. در نتیجه، بیماران پس از عمل اسلیو احساس گرسنگی بسیار کمتری نسبت به قبل تجربه می‌کنند.
- علاوه بر کاهش گرلین، عبور سریع‌تر غذا از معده باقی‌مانده و ورود آن به قسمت‌های انتهایی روده کوچک می‌تواند ترشح سایر هورمون‌های مؤثر در سیری، مانند GLP-1 (گلوکاگون لایک پپتید-۱) و PYY (پپتید YY) را افزایش دهد. این هورمون‌ها از روده ترشح شده و به مغز سیگنال سیری ارسال می‌کنند.
- اگر درصد کمتری از معده، به ویژه فوندوس، برداشته شود، این تأثیرات هورمونی مطلوب به طور کامل حاصل نخواهد شد و کنترل اشتها و دستیابی به سیری پایدار دشوارتر خواهد بود. بنابراین، پاسخ به اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، مستقیماً با اثربخشی هورمونی این جراحی در ارتباط است.
- تغییر در ترجیحات غذایی و متابولیسم:
- برخی شواهد نشان می‌دهند که عمل اسلیو می‌تواند منجر به تغییراتی در ترجیحات غذایی بیماران شود، به طوری که تمایل آن‌ها به مصرف غذاهای پرچرب و شیرین کاهش می‌یابد. این تغییرات ممکن است تا حدی ناشی از تغییرات هورمونی و همچنین تجربه ناراحتی پس از مصرف این گونه غذاها با معده جدید باشد.
- همچنین، کاهش وزن قابل توجه و تغییرات هورمونی می‌تواند منجر به بهبود حساسیت به انسولین و تغییرات مثبتی در متابولیسم گلوکز و چربی‌ها شود.
- ایجاد یک “شروع مجدد” قدرتمند:
- برای بسیاری از افرادی که سال‌ها با چاقی شدید مبارزه کرده‌اند و روش‌های غیرجراحی برایشان مؤثر نبوده است، عمل اسلیو با ایجاد این تغییرات چشمگیر، فرصتی برای یک “شروع مجدد” فراهم می‌کند. کاهش وزن سریع اولیه، انگیزه لازم برای پایبندی به تغییرات سبک زندگی (رژیم غذایی سالم و ورزش منظم) را که برای موفقیت درازمدت ضروری هستند، در بیماران ایجاد می‌کند.
بنابراین، میزان برداشت قابل توجه معده در عمل اسلیو یک اقدام حساب‌شده و ضروری برای فعال کردن تمامی این مکانیسم‌ها و دستیابی به نتایج درمانی مطلوب است. این صرفاً یک “کوچک کردن ساده معده” نیست، بلکه یک مداخله متابولیک و هورمونی پیچیده است که با هدف درمان یک بیماری مزمن و جدی (چاقی) انجام میشود. درک اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود و چرا این میزان ضروری است، به بیماران کمک می‌کند تا با دیدی واقع‌بینانه‌تر به این جراحی نگریسته و نقش فعال خود را در موفقیت آن ایفا کنند.
آیا امکان برداشت کمتر یا بیشتر از حد معمول وجود دارد؟
این سوالی است که گاهی توسط بیماران مطرح میشود، به خصوص آن‌هایی که نگرانی‌هایی در مورد تغییرات بزرگ در بدن خود دارند یا بالعکس، به دنبال حداکثر کاهش وزن ممکن هستند. پاسخ کوتاه این است که اگرچه یک محدوده استاندارد برای اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود (۷۰-۸۵٪) وجود دارد که بر اساس شواهد علمی و تجربیات گسترده به دست آمده، اما انحرافات جزئی از این محدوده در شرایط بسیار خاص و با صلاحدید جراح ممکن است رخ دهد، هرچند معمولاً توصیه نمی‌شود.
برداشت کمتر از حد معمول (مثلاً کمتر از ۶۰-۷۰ درصد):
- دلایل احتمالی (بسیار نادر و بحث‌برانگیز):
- در برخی موارد بسیار نادر، ممکن است جراح به دلیل شرایط خاص آناتومیک بیمار یا وجود چسبندگی‌های شدید ناشی از جراحی‌های قبلی، نتواند به طور ایمن میزان استاندارد را بردارد.
- در گذشته، برخی رویکردها مانند “اسلیو باندینگ” (ترکیب اسلیو با حلقه معده) با هدف ایجاد محدودیت بیشتر با برداشت کمتر مطرح شدند، اما نتایج آن‌ها مورد بحث بوده و به طور گسترده پذیرفته نشده‌اند.
- معایب و خطرات:
- کاهش وزن ناکافی: مهم‌ترین مشکل برداشت کمتر از حد معمول، عدم دستیابی به کاهش وزن مطلوب و پایدار است. اثر محدودکنندگی و تأثیرات هورمونی جراحی به طور کامل محقق نخواهد شد.
- نیاز به جراحی مجدد: بیمار ممکن است در آینده نیازمند جراحی تکمیلی یا رویژنال (ترمیمی) برای دستیابی به کاهش وزن بیشتر شود که با خطرات و هزینه‌های اضافی همراه است.
- دلسردی بیمار: عدم موفقیت در کاهش وزن می‌تواند منجر به دلسردی و کاهش انگیزه بیمار برای ادامه مسیر درمان شود.
- توصیه عمومی: به طور کلی، برداشت کمتر از حد استاندارد در عمل اسلیو اولیه توصیه نمی‌شود، زیرا هدف اصلی جراحی که همان درمان مؤثر چاقی است، محقق نخواهد شد.
برداشت بیشتر از حد معمول (مثلاً بیش از ۸۵-۹۰ درصد یا ایجاد آستین بسیار تنگ):
- دلایل احتمالی (بسیار نادر و با احتیاط فراوان):
- در برخی بیماران با سوپر چاقی (BMI بسیار بالا)، گاهی جراحان ممکن است با استفاده از بوژی‌های بسیار کوچک، آستینی تنگ‌تر از حد معمول ایجاد کنند با این تصور که منجر به کاهش وزن بیشتری خواهد شد.
- معایب و خطرات:
- افزایش خطر عوارض: ایجاد آستین بسیار تنگ می‌تواند خطر عوارض جدی مانند تنگی (Stricture)، پیچ‌خوردگی (Twisting) یا انسداد آستین معده را به طور قابل توجهی افزایش دهد. این عوارض ممکن است نیازمند مداخلات آندوسکوپیک یا جراحی مجدد باشند.
- عدم تحمل غذایی شدید: بیماران با آستین بسیار تنگ ممکن است در تحمل حتی مقادیر کم غذا نیز دچار مشکل شوند و با تهوع، استفراغ و درد مداوم مواجه گردند. این امر می‌تواند منجر به سوءتغذیه و کاهش شدید کیفیت زندگی شود.
- رفلاکس شدید: آستین بسیار تنگ می‌تواند فشار داخل معده را افزایش داده و منجر به تشدید یا ایجاد رفلاکس معده به مری شود.
- عدم تأثیر قابل توجه بیشتر بر کاهش وزن در درازمدت: برخی مطالعات نشان داده‌اند که ایجاد آستین بیش از حد تنگ، لزوماً منجر به کاهش وزن بیشتر در درازمدت نسبت به آستین با اندازه استاندارد نمی‌شود، اما قطعاً خطر عوارض را افزایش می‌دهد.
- توصیه عمومی: برداشت بیش از حد استاندارد یا ایجاد آستین بسیار تنگ به دلیل افزایش قابل توجه خطر عوارض و عدم مزیت قطعی در درازمدت، معمولاً توصیه نمی‌شود. هدف جراحان، ایجاد تعادل بین حداکثر اثربخشی و حداقل خطر است.
نتیجه‌گیری در مورد میزان برداشت: استانداردهای فعلی برای اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، حاصل سال‌ها تحقیق و تجربه بالینی است. جراحان متبحر تلاش می‌کنند تا با رعایت این استانداردها و در عین حال در نظر گرفتن ویژگی‌های فردی هر بیمار، بهترین نتیجه ممکن را رقم بزنند. هرگونه انحراف عمده از این استانداردها باید با دلیل بسیار قوی و با در نظر گرفتن دقیق منافع و مضرات آن برای بیمار صورت گیرد. بیماران باید در مورد این موضوع با جراح خود به طور کامل صحبت کنند و از دلایل انتخاب تکنیک و میزان برداشت خاص برای خود آگاه شوند. ما در مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی، بر اهمیت این شفافیت و تصمیم‌گیری مشترک تأکید داریم.
مکانیسم‌های کاهش وزن پس از اسلیو: فراتر از درصد برداشت
دانستن اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداخته میشود تنها بخشی از داستان موفقیت این جراحی در کاهش وزن است. اگرچه کاهش فیزیکی حجم معده یک عامل کلیدی است، اما مکانیسم‌های متعدد دیگری نیز در این فرآیند نقش دارند که به طور هم‌افزا عمل کرده و منجر به نتایج مطلوب می‌شوند. درک این مکانیسم‌ها به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چرا اسلیو معده فراتر از یک “عمل صرفاً محدودکننده” است.
- کاهش شدید احساس گرسنگی (کاهش هورمون گرلین):
- همانطور که مکرراً اشاره شد، با برداشتن بخش فوندوس معده (که بخش قابل توجهی از آن ۷۰-۸۵ درصد برداشته شده را تشکیل می‌دهد)، تولید هورمون گرلین، که اصلی‌ترین هورمون محرک گرسنگی است، به شدت کاهش می‌یابد.
- این کاهش در سطح گرلین منجر به کم شدن قابل توجه اشتها و احساس گرسنگی در بیماران میشود، حتی با وجود دریافت کالری بسیار کمتر. این امر پایبندی به رژیم غذایی کم حجم را برای بیماران بسیار آسان‌تر می‌کند.
- افزایش احساس سیری زودهنگام و طولانی‌مدت (افزایش هورمون‌های سیری):
- معده کوچک و لوله‌ای شکل جدید باعث میشود غذا به سرعت به قسمت‌های انتهایی روده کوچک (ایلئوم) برسد. این امر منجر به تحریک ترشح هورمون‌هایی مانند GLP-1 (گلوکاگون لایک پپتید-۱) و PYY (پپتید YY) از سلول‌های روده میشود.
- GLP-1 و PYY هورمون‌های مهمی هستند که به مغز سیگنال سیری ارسال می‌کنند، تخلیه معده را کندتر کرده و اشتها را سرکوب می‌نمایند. افزایش سطح این هورمون‌ها پس از عمل اسلیو به احساس سیری زودهنگام و طولانی‌مدت‌تر پس از خوردن مقادیر کم غذا کمک شایانی می‌کند.
- تغییر در سرعت تخلیه معده:
- معده آستینی شکل جدید، به دلیل ساختار لوله‌ای و کاهش انقباضات پریستالتیک معمول معده بزرگ، ممکن است در ابتدا سرعت تخلیه متفاوتی نسبت به معده طبیعی داشته باشد. این تغییر در دینامیک تخلیه می‌تواند بر احساس پری و سیری تأثیر بگذارد.
- تغییر در فلور میکروبی روده (میکروبیوتا):
- تحقیقات جدید نشان می‌دهند که جراحی چاقی، از جمله اسلیو معده، می‌تواند منجر به تغییرات قابل توجهی در ترکیب و عملکرد فلور میکروبی روده شود. این تغییرات در میکروبیوتا ممکن است بر متابولیسم انرژی، جذب مواد مغذی، و حتی تنظیم اشتها تأثیر بگذارند و به کاهش وزن کمک کنند. این یک حوزه تحقیقاتی فعال و در حال گسترش است.
- بهبود حساسیت به انسولین:
- کاهش وزن و تغییرات هورمون‌های روده‌ای (به ویژه GLP-1 که ترشح انسولین را نیز تحریک می‌کند) منجر به بهبود چشمگیر حساسیت به انسولین در بیماران میشود. این امر نه تنها به کنترل بهتر قند خون در بیماران دیابتی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند بر متابولیسم چربی‌ها و کاهش ذخیره چربی نیز مؤثر باشد.
- تغییر در ترجیحات غذایی:
- برخی بیماران پس از عمل اسلیو، تغییراتی را در تحمل یا تمایل به برخی غذاها، به ویژه غذاهای بسیار شیرین یا پرچرب، گزارش می‌کنند. این تغییرات ممکن است به دلیل احساس ناراحتی پس از مصرف این غذاها با معده جدید یا تغییرات در مسیرهای عصبی مرتبط با پاداش غذا باشد.
- افزایش مصرف انرژی در حالت استراحت (Resting Energy Expenditure – REE):
- برخی مطالعات نشان داده‌اند که عمل اسلیو ممکن است در برخی بیماران منجر به افزایش موقت یا پایدار در میزان متابولیسم پایه شود، که این امر می‌تواند به افزایش کالری سوزی کمک کند.
بنابراین، اگرچه پاسخ به سوال در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود به ما یک تصویر از تغییر فیزیکی می‌دهد، اما نباید از این مجموعه پیچیده از تغییرات فیزیولوژیک، هورمونی و متابولیک که در پس این جراحی نهفته است، غافل شد. این تعاملات چندگانه هستند که اسلیو معده را به یک روش درمانی قدرتمند برای چاقی و بیماری‌های همراه آن تبدیل کرده‌اند. ما در مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی، بر اهمیت درک این مکانیسم‌ها توسط بیماران تأکید داریم تا آن‌ها بتوانند با آگاهی کامل، در فرآیند بهبودی و حفظ نتایج خود مشارکت فعال داشته باشند.
در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود: آمادگی‌های قبل از عمل و اهمیت آگاهی
دانستن اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، تنها یکی از جنبه‌های اطلاعاتی است که بیماران باید پیش از اقدام به این جراحی از آن آگاه باشند. فرآیند آمادگی برای عمل اسلیو معده یک مرحله چندوجهی و بسیار مهم است که هدف آن به حداقل رساندن خطرات جراحی، بهینه‌سازی نتایج پس از عمل، و اطمینان از آمادگی جسمی و روانی بیمار برای تغییرات پیش رو میباشد. در این میان، آگاهی از جزئیات عمل، از جمله میزان برداشت معده، نقش مهمی در توانمندسازی بیمار و مشارکت فعال او در فرآیند درمان دارد.
ارزیابی‌های جامع پیش از عمل: پیش از اینکه حتی بحث دقیقی در مورد در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود با بیمار صورت گیرد، یک سری ارزیابی‌های کامل پزشکی انجام خواهد شد:
- بررسی‌های پزشکی و آزمایشگاهی: شامل آزمایشات کامل خون (شمارش سلول‌های خونی، عملکرد کبد و کلیه، قند خون، چربی‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی، عملکرد تیروئید)، نوار قلب، عکس قفسه سینه، و در صورت لزوم، تست‌های تخصصی‌تر مانند تست عملکرد ریوی یا اکوکاردیوگرافی.
- آندوسکوپی فوقانی: برای بررسی وضعیت مری، معده و دوازدهه و اطمینان از عدم وجود مشکلاتی مانند فتق هیاتال بزرگ، زخم فعال یا عفونت هلیکوباکتر پیلوری که ممکن است نیاز به درمان پیش از عمل داشته باشند یا بر انتخاب نوع جراحی تأثیر بگذارند.
- مشاوره با متخصصین مختلف:
- متخصص تغذیه: برای ارزیابی عادات غذایی فعلی، آموزش در مورد رژیم غذایی قبل و بعد از عمل، و برنامه‌ریزی برای مکمل‌یاری.
- متخصص روانشناسی یا روانپزشکی: برای ارزیابی سلامت روان، شناسایی اختلالات خوردن احتمالی، و اطمینان از آمادگی روانی بیمار برای تغییرات عمده در سبک زندگی.
- متخصص بیهوشی: برای بررسی خطرات بیهوشی و برنامه‌ریزی برای آن.
- سایر متخصصین (در صورت نیاز): مانند متخصص قلب، غدد، یا ریه، بسته به بیماری‌های همراه بیمار.
نقش آگاهی از میزان برداشت معده در آمادگی بیمار:
- ایجاد انتظارات واقع‌بینانه: وقتی بیمار درک می‌کند که بخش قابل توجهی از معده‌اش (۷۰-۸۵٪) برداشته میشود، بهتر می‌تواند حجم بسیار کم غذایی را که پس از عمل قادر به خوردن آن خواهد بود، تصور کند. این امر به ایجاد انتظارات واقع‌بینانه در مورد رژیم غذایی پس از عمل و چالش‌های احتمالی آن کمک می‌کند.
- افزایش پایبندی به دستورالعمل‌های قبل از عمل: آگاهی از اهمیت تغییرات ایجاد شده، می‌تواند انگیزه بیمار را برای رعایت دقیق دستورالعمل‌های قبل از عمل، مانند رژیم غذایی کم کالری یا مایعات در روزهای منتهی به جراحی (که به کوچک شدن کبد و تسهیل جراحی کمک می‌کند)، افزایش دهد.
- آمادگی برای تغییرات هورمونی و کاهش اشتها: درک اینکه برداشت بخش خاصی از معده منجر به کاهش هورمون گرسنگی میشود، به بیمار کمک می‌کند تا تغییرات در اشتها و احساس سیری پس از عمل را بهتر درک و مدیریت کند.
- کاهش اضطراب و افزایش اعتماد: شفافیت در مورد تمامی جنبه‌های جراحی، از جمله پاسخ به سوال در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، می‌تواند به کاهش اضطراب بیمار و ایجاد اعتماد بیشتر به تیم جراحی کمک کند. وقتی بیمار احساس کند که اطلاعات کاملی در اختیار دارد، با آرامش بیشتری وارد اتاق عمل میشود.
- مشارکت در تصمیم‌گیری (در حد معقول): اگرچه تصمیم نهایی در مورد تکنیک جراحی و جزئیات آن با جراح است، اما آگاهی بیمار به او اجازه می‌دهد تا سوالات مرتبط‌تری بپرسد و در یک گفتگوی سازنده با جراح خود شرکت کند.
سایر آمادگی‌های مهم قبل از عمل:
- ترک سیگار: حداقل چند هفته قبل از جراحی برای کاهش خطر عوارض ریوی و بهبود ترمیم زخم.
- تنظیم داروها: برخی داروها مانند داروهای رقیق‌کننده خون ممکن است نیاز به قطع یا جایگزینی قبل از عمل داشته باشند.
- برنامه‌ریزی برای دوره نقاهت: شامل هماهنگی برای مرخصی از کار و کمک در منزل.
ما در مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی، اهمیت فوق‌العاده‌ای برای فرآیند آمادگی پیش از عمل قائل هستیم. جلسات مشاوره جامع، ارائه اطلاعات دقیق و پاسخگویی به تمامی سوالات بیماران، از جمله سوال کلیدی در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، بخش جدایی‌ناپذیری از تعهد ما به ارائه مراقبتی ایمن و مؤثر است. هدف ما این است که هر بیمار با آگاهی کامل، آمادگی مطلوب و دیدی مثبت، قدم در مسیر این تغییر بزرگ و حیاتی بگذارد.
جداول مرتبط با موضوع “در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود”
برای ارائه تصویری واضح‌تر از تغییرات حجم معده و عوامل مرتبط با آن، دو جدول پیشنهادی در ادامه آورده شده است.
جدول ۱: مقایسه تقریبی حجم معده قبل و بعد از عمل اسلیو و درصد برداشت
| شاخص | قبل از عمل اسلیو (تقریبی) | بعد از عمل اسلیو (تقریبی) | درصد تقریبی معده برداشته شده |
| حجم کل معده (میلی‌لیتر) | ۱۰۰۰ – ۱۵۰۰ میلی‌لیتر | ۱۰۰ – ۲۰۰ میلی‌لیتر | – |
| درصد حجم باقی‌مانده از کل | ۱۰۰٪ | ۱۰٪ – ۲۰٪ | – |
| درصد حجم برداشته شده از کل | ۰٪ | – | ۷۰٪ – ۸۵٪ (و گاهی بیشتر) |
| بخش‌های اصلی برداشته شده | – | فوندوس، بخش اعظم تنه | – |
| بخش‌های اصلی باقی‌مانده | تمامی بخش‌ها | کاردیا، بخش کوچکی از تنه، آنتروم، پیلور | – |
| شکل معده | کیسه‌ای شکل، قابل اتساع | لوله‌ای (آستینی/موزی شکل) | – |
| هورمون گرلین (هورمون گرسنگی) | سطح نرمال یا بالا | سطح بسیار پایین | – |
توجه: اعداد ارائه شده در این جدول تقریبی هستند و می‌توانند بسته به ویژگی‌های فردی بیمار و تکنیک جراحی متفاوت باشند.
جدول ۲: عوامل کلیدی مؤثر بر اندازه نهایی آستین معده و میزان برداشت نسبی
| عامل کلیدی | تأثیر بر اندازه آستین و میزان برداشت نسبی | ملاحظات برای جراح و بیمار |
| اندازه لوله کالیبراسیون (بوژی) | بوژی با قطر کمتر، آستین باریک‌تر و حجم باقی‌مانده کمتر ایجاد می‌کند. بوژی با قطر بیشتر، آستین کمی گشادتر می‌سازد. | جراح بر اساس تجربه، شواهد علمی و با هدف تعادل بین کاهش وزن و ایمنی، اندازه بوژی را انتخاب می‌کند (معمولاً ۳۲-۴۲ فرنچ). بیمار باید از تأثیر اندازه بوژی بر نتایج آگاه باشد. |
| اندازه اولیه معده بیمار | در افرادی با معده اولیه بسیار بزرگ، حتی با برداشت درصد استاندارد، حجم مطلق آستین باقی‌مانده ممکن است کمی بیشتر باشد. | جراح این تفاوت‌های فردی را در نظر می‌گیرد. درصد برداشت (“در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود“) مهم‌تر از حجم مطلق نهایی برای مقایسه بین بیماران است. |
| تکنیک جراحی و مهارت جراح | نحوه ایجاد خط استاپلر، فاصله از پیلور و کاردیا، و اطمینان از برداشت کامل فوندوس، همگی بر کیفیت و اندازه آستین نهایی تأثیرگذارند. | انتخاب جراح با تجربه و مهارت بالا در جراحی اسلیو، برای دستیابی به نتایج مطلوب و کاهش عوارض بسیار حیاتی است. |
| شاخص توده بدنی (BMI) بیمار | در بیماران با BMI بسیار بالا، گاهی ممکن است تمایل به ایجاد آستین کمی تنگ‌تر برای حداکثر کاهش وزن وجود داشته باشد، البته با در نظر گرفتن دقیق خطرات. | تصمیم‌گیری باید با موازنه دقیق بین منافع و مضرات بالقوه و با مشورت کامل با بیمار صورت گیرد. |
| وجود بیماری‌های همراه (مانند رفلاکس) | در بیماران با رفلاکس شدید، جراح ممکن است در مورد اندازه آستین یا حتی مناسب بودن اسلیو، ملاحظات خاصی داشته باشد تا از تشدید رفلاکس جلوگیری شود. | ارزیابی دقیق پیش از عمل و انتخاب روش مناسب برای هر بیمار ضروری است. |
| اهداف کاهش وزن بیمار | اگرچه اهداف بیمار شنیده میشود، اما تصمیم نهایی در مورد اندازه آستین باید بر اساس اصول علمی و ایمنی باشد، نه صرفاً تمایل به کاهش وزن حداکثری. | انتظارات بیمار باید واقع‌بینانه باشد. موفقیت درازمدت به پایبندی به تغییرات سبک زندگی نیز بستگی دارد. |
این جداول به منظور ارائه یک دید کلی و کمک به درک بهتر موضوع در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود و عوامل مرتبط با آن تهیه شده‌اند. برای اطلاعات دقیق‌تر و متناسب با شرایط فردی خود، مشاوره با تیم متخصص مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی ضروری است.
پرسش و پاسخ‌های متداول (FAQ)
در این بخش، به برخی دیگر از پرسش‌های رایجی که بیماران در مورد اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود و جوانب مختلف این جراحی مطرح می‌کنند، پاسخ می‌دهیم.
آیا ممکن است معده باقی‌مانده پس از عمل اسلیو دوباره بزرگ شود؟ بله، این امکان وجود دارد، هرچند نه به اندازه و حجم اولیه. معده یک عضو عضلانی است و اگر بیمار به طور مداوم بیش از ظرفیت معده جدید خود غذا مصرف کند (پرخوری مزمن) یا به مصرف نوشیدنی‌های گازدار ادامه دهد، به مرور زمان ممکن است آستین معده کمی متسع شده و حجم آن افزایش یابد. این امر می‌تواند منجر به توقف کاهش وزن یا حتی بازگشت بخشی از وزن از دست رفته شود. به همین دلیل، پایبندی دقیق به رژیم غذایی و عادات صحیح خوردن پس از عمل اسلیو برای حفظ نتایج درازمدت بسیار حیاتی است.
اگر ۷۰-۸۵ درصد معده برداشته شود، آیا در هضم و جذب مواد مغذی مشکل جدی پیش نمی‌آید؟ یکی از مزایای عمل اسلیو نسبت به برخی دیگر از جراحی‌های چاقی (مانند بای پس معده کلاسیک) این است که مسیر طبیعی دستگاه گوارش حفظ میشود. یعنی غذا همچنان از معده باقی‌مانده عبور کرده و وارد دوازدهه (قسمت اول روده باریک که محل اصلی جذب بسیاری از ویتامین‌ها و مواد معدنی است) میشود.
بنابراین، مشکلات سوءجذب در عمل اسلیو به مراتب کمتر از روش‌های بای پس است. با این حال، به دلیل کاهش حجم معده و کاهش ترشح برخی فاکتورها (مانند فاکتور داخلی برای جذب ویتامین B12) و همچنین کاهش کلی دریافت غذا، بیماران نیازمند مصرف مادام‌العمر مکمل‌های ویتامینی و معدنی (مانند مولتی‌ویتامین، کلسیم، ویتامین D، آهن و ویتامین B12) هستند تا از کمبودهای تغذیه‌ای پیشگیری شود. بنابراین، پاسخ به اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، با نیاز به مکمل‌یاری در ارتباط است.
آیا میزان برداشت معده در همه افراد یکسان است یا به وزن اولیه بستگی دارد؟ همانطور که پیشتر توضیح داده شد، یک محدوده استاندارد (۷۰-۸۵٪) برای درصد برداشت وجود دارد. این درصد، بیشتر به تکنیک جراحی و هدف ایجاد یک آستین با عملکرد مطلوب مربوط میشود تا به وزن اولیه بیمار. با این حال، حجم مطلق معده اولیه در افراد مختلف متفاوت است.
بنابراین، حتی اگر درصد برداشت مشابه باشد، حجم مطلق آستین باقی‌مانده می‌تواند در افراد با معده‌های اولیه بسیار بزرگ، کمی بیشتر از افراد با معده‌های اولیه کوچکتر باشد. جراح با در نظر گرفتن اندازه اولیه معده و با استفاده از لوله کالیبراسیون (بوژی) مناسب، تلاش می‌کند تا آستینی با اندازه و عملکرد بهینه برای هر بیمار ایجاد کند.
آیا پس از برداشتن این بخش بزرگ از معده، احساس گرسنگی به طور کامل از بین می‌رود؟ احساس گرسنگی به طور کامل از بین نمی‌رود، اما به شدت و به طرز قابل توجهی کاهش می‌یابد. این به دلیل برداشتن بخش عمده فوندوس معده است که هورمون گرلین (هورمون گرسنگی) را تولید می‌کند. بیماران معمولاً گزارش می‌دهند که پس از عمل، بسیار کمتر احساس گرسنگی می‌کنند و با مقادیر کم غذا به سرعت سیر می‌شوند. با این حال، عوامل دیگری مانند محرک‌های روانی، بینایی و بویایی غذا نیز می‌توانند در تحریک اشتها نقش داشته باشند. یادگیری تمایز بین گرسنگی واقعی و هوس‌های غذایی بخشی از فرآیند تطابق پس از جراحی است.
آیا می‌توانم از جراحم بخواهم که درصد کمتر یا بیشتری از معده‌ام را بردارد؟ تصمیم‌گیری در مورد میزان دقیق برداشت معده یک امر پزشکی و تخصصی است که بر عهده جراح میباشد. جراح بر اساس شواهد علمی، تجربه، استانداردهای پذیرفته شده و با در نظر گرفتن شرایط فردی شما (مانند BMI، بیماری‌های همراه، و آناتومی معده) بهترین تصمیم را برای سلامتی و موفقیت درمانی شما اتخاذ خواهد کرد.
اگرچه شما می‌توانید نگرانی‌ها و سوالات خود را با جراحتان مطرح کنید و ایشان دلایل انتخاب تکنیک خاص را برای شما توضیح خواهند داد، اما درخواست برای انحراف عمده از استانداردهای پزشکی معمولاً توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند منجر به نتایج نامطلوب یا افزایش خطر عوارض شود. بحث در مورد اینکه در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود باید در چارچوب یک مشاوره تخصصی و با هدف درک متقابل صورت گیرد.
بعد از اینکه این بخش از معده برداشته شد، چه اتفاقی برای آن می‌افتد؟ آیا در بدن باقی می‌ماند؟ خیر، بخشی از معده که در طی عمل اسلیو جدا میشود (شامل فوندوس و بخش بزرگی از تنه)، به طور کامل از بدن خارج می‌گردد. این بخش دیگر در بدن باقی نمی‌ماند. این یکی از تفاوت‌های اساسی عمل اسلیو با روش‌هایی مانند بای پس معده است که در آن بخش بزرگی از معده در بدن باقی می‌ماند اما از مسیر عبور غذا خارج میشود.
نتیجه‌گیری
پرسش محوری این مقاله، ” در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود ؟”، به ظاهر ساده اما در باطن، دریچه‌ای به سوی درک یکی از مؤثرترین روش‌های جراحی چاقی است. ما در این نوشتار تلاش کردیم تا نشان دهیم که پاسخ به این سوال، فراتر از ارائه یک عدد (۷۰ تا ۸۵ درصد) بوده و با مجموعه‌ای از ملاحظات آناتومیک، فیزیولوژیک، هورمونی و تکنیکی همراه است. برداشتن این بخش قابل توجه از معده، با هدف محدود کردن دریافت کالری، کاهش چشمگیر هورمون گرسنگی (گرلین)، و تحریک هورمون‌های سیری صورت می‌پذیرد؛ مکانیسم‌هایی که دست در دست هم، کاهش وزن پایدار و بهبود چشمگیر بیماری‌های مرتبط با چاقی را برای بیماران به ارمغان می‌آورند.
ما آموختیم که انتخاب دقیق میزان برداشت و اندازه آستین معده باقی‌مانده، با استفاده از ابزارهایی مانند لوله کالیبراسیون و با در نظر گرفتن ویژگی‌های فردی هر بیمار، توسط جراح متبحر انجام میشود. هدف، ایجاد تعادل بهینه بین حداکثر اثربخشی درمانی و حداقل خطرات و عوارض ممکن است. همچنین دریافتیم که موفقیت عمل اسلیو تنها در گرو مهارت جراح و تکنیک‌های اتاق عمل نیست، بلکه نیازمند آمادگی کامل بیمار پیش از عمل، پایبندی دقیق به دستورالعمل‌های پس از عمل (شامل رژیم غذایی، مصرف مکمل‌ها و فعالیت بدنی)، و حضور منظم در ویزیت‌های پیگیری میباشد.
در مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی، ما به ارائه اطلاعات شفاف، جامع و مبتنی بر شواهد علمی به تمامی مراجعین خود متعهد هستیم. ما بر این باوریم که آگاهی بیمار از تمامی جوانب درمان، از جمله پاسخ دقیق به سوالاتی نظیر در عمل اسلیو چند درصد معده برداشته میشود، نقش اساسی در توانمندسازی او، کاهش اضطراب، و افزایش مشارکت فعال در فرآیند بهبودی دارد. تیم چند تخصصی ما، شامل جراحان چاقی، متخصصین تغذیه، روانشناسان و سایر کادر درمانی، آماده است تا شما را در تمامی مراحل این سفر سرنوشت‌ساز به سوی سلامتی و کیفیت زندگی بهتر، همراهی نماید.
مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی، به عنوان یکی از مراکز پیشرو و تخصصی در زمینه جراحی‌های چاقی و متابولیک در ایران، افتخار دارد که با بهره‌گیری از آخرین دستاوردهای علمی و تکنولوژیک، و با تکیه بر تجربه و دانش تیم مجرب خود، بهترین خدمات را به بیماران عزیز ارائه دهد. از اینکه تا پایان این مقاله با ما همراه بودید و به ما اعتماد کردید، عمیقاً سپاسگزاریم.
مرکز جراحی چاقی دکتر نهیان مرادی از حمایت و همراهی صمیمانه شما تا انتهای این مقاله، کمال امتنان و قدردانی را دارد.
